Ten list powinien przeczytać każdy! Poświęć kilka minut na przeczytanie tego listu od matki do syna…

Piszę do Ciebie ten list, abyś mógł wieść szczęśliwsze życie niż ja. Przyjdzie czas, że osiągniesz mój wiek, ale zanim to nastąpi, pozwól, że przekażę Ci kilka prostych prawd.

Kiedy byłam młoda, wydawało mi się, że świat był zupełnie inny. Słońce świeciło jaśniej, niebo wydawało się bardziej błękitne, a ludzie byli szczęśliwsi. Nie tylko istnieliśmy – naprawdę czerpaliśmy radość z życia, nawet w najtrudniejszych chwilach!

Choć czasem traciliśmy orientację, rodzice byli dla nas jak drogowskaz. Mieliśmy do nich głęboki szacunek, nigdy nie odważylibyśmy się podnieść na nich głosu lub powiedzieć czegoś przykrego. A teraz? Czasy się zmieniły, synu – dzisiejsze dzieci nie wahają się krzyczeć na rodziców, a nawet ich uderzyć.

Pamiętasz swoje dzieciństwo? Twój ojciec i ja robiliśmy wszystko, by zorganizować Ci ciekawe zajęcia – co roku wyjeżdżałeś na obozy letnie, które były pełne przygód. Choć było nam ciężko rozstawać się z Tobą na prawie miesiąc, wiedzieliśmy, że to dla Twojego dobra. Zawiązywałeś tam przyjaźnie i zbierałeś niezapomniane wspomnienia! A teraz? Rodzice wolą dać dzieciom telefon, aby zająć ich uwagę, zamiast poświęcać im czas.

Kiedyś małżeństwo było czymś świętym. Kobieta była otaczana szacunkiem, a mężczyzna stanowił dla niej wsparcie. Twój ojciec i ja zawsze byliśmy dla siebie oparciem, unikając kłótni i wzajemnej krytyki. Dzisiaj jednak młode pary często szukają powodów do sprzeczek, niejednokrotnie robiąc to publicznie.

Każdy z Was, młodych ludzi, jest tak zajęty sobą, że zapomina o partnerze i wspólnym życiu.

Zadziwia mnie również, jak współczesna młodzież szuka szczęścia na drogich wakacjach za granicą. Tymczasem szczęście można znaleźć blisko – wystarczy odwiedzić matkę czy babcię w rodzinnej wiosce, przytulić je i spędzić z nimi czas. To daje więcej radości niż jakikolwiek egzotyczny wyjazd.

Synu, chcę Ci przekazać jedną ważną lekcję: nie śpiesz się z życiem, naprawdę je poczuj. Zauważ ludzi wokół siebie, zapamiętaj ich twarze i doceniaj wspólne chwile. Pamiętaj, że Twoje dzieci będą Twoim odbiciem – tak jak Ty traktujesz mnie i swojego ojca, tak kiedyś Twoje dzieci będą traktować Ciebie.